Zabytki Eldoratu
Klasztor św. Polikarpa
Klasztor Św. Polikarpa w Eldoracie pochodzi z XIII wieku. Został nazwany na cześć Św. Polikarpa z Eldoratu, misjonarza i męczennika, który przybył do Sclavinii ok. 1020 roku drogą morską i według legendy wylądował właśnie w tym miejscu. Mnisi do dziś przechowują rzekome szczątki jego łodzi. Monastyr przetrwał do naszych czasów w niezmienionej postaci, gdyż nigdy w historii nie został złupiony ani znisczony przez katastrofy naturalne.
Teren klasztoru jest, dzięki otwartości opiekujących się nim zakonników, otwarty dla zwiedzających. Eksperci z Uniwersytetu Sclavińskiego w Eldoracie prowadą tutaj badania archeologiczne. Częste są znaleziska dotyczące życia, kultury i wierzeń dawnych mieszkańców tych okolic, ponieważ mnisi, zgodnie z nauką Św. Polikarpa, nie niszczyli przedmiotów pogańskiego kultu, lecz przystosowywali do religii chrześcijańskiej. Warta odwiedzenia jest obszerna biblioteka, zawierająca unikalne rękopisy z różnych epok historycznych. Budynek ma wygląd typowy dla obrządku wschodniego, szczególnie charakterystyczne są widoczne już z daleka kopuły.
Budynek Sądu Sclavinii
Gmach Sądu Sclavinii przy ul. Artyleryjskiej w Eldoracie zbudowano w 1804 roku, a następnie był kilkakrotnie gruntownie remontowany w XIX i na początku XX wieku. Prawie od samego początku spełnia tę samą funkcję - chroni kraj od rozwoju przestępczości i korupcji, chociaż robiła to w różnych postaciach. Fasada obiektu jest charakterystyczna dla architektury neoklasycystycznej i stanowi najbardziej znany przykład tego stylu w stolicy Sclavinii. W wystroju wnętrza dominuj późniejsze dodatki. Najciekawsza dla turystów jest ogromna Sala Rozpraw, która przez krótki czas służyła sclavińskiemu parlamentowi jako miejsce obrad.
Budynek był wykorzystywany przez kilka lat po budowie jako pałac - rezydencja naczelnika miasta, jednakże później, niedługo po śmierci pierwszego właściciela, stał się siedzibą Sądu Narodowego. Od tego czasu zabytkowy gmach tradycyjnie związany jest z władzą sądowniczą. W początkach odrodzonej państwowości sclavińskiej mieścił się tu Sąd Najwyższy, przekształcony po unii z Księstwem Sarmacji w Sąd Sclavinii. Obecnie mieści się tutaj siedziba Trybunału Koronnego.
Kamienica przy ul. Stoyalusa
Budynek przy ul. Feliksa Stojałowskiego (zwanego Stoyalusem) znany jest jako "ministerialna kamienica", gdyż stanowi własność państwową i był wielokrotnie wykorzystywany jako siedziba rozmaitych urzędów. Barokowa kamienica z XVII wieku, w późniejszych latach przebudowywana przez kolejnych właścicieli, zapisała się jako miejsce wielu historycznych wydarzeń.
Budowla w centrum miasta powstała jako idealne mieszkanie dla bogatych mieszczan. Właściciel szybko jednak popadł w długi i zmuszony był sprzedać kamienicę, która niezwłocznie została wykupiona przez Skarb Państwa i przekształcona Archiwum Miejskie. Od tego czasu budynek nieprzerwanie służy organom państwowym, a z jego długą historią można zapoznać się na miejscu. Po przeniesieniu Archiwum do sąsiedniego budynku w 1846 roku, kamienicę przebudowano i przekształcono w siedzibę Ministerstwa Porządku Publicznego. Od tego czasu tradycyjnie mieści się tutaj resort odpowiedzialny za sprawy wewnętrzne - przykładowo, za czasów Michała Stojałowskiego i Guedesa de Limy, było to Ministerstwo Stanu. Obecnie budynek służy jako siedziba Przewodniczącego Izby Obywateslkiej. Tradycyjnie na balkonie tego budynku ogłasza się wyniki wyborów na Przewodniczącego Izby Obywatelskiej i Konsulów.
Rynek miejski
Rynek miejski w Eldoracie pochodzi najprawdopodobniej z X wieku. Początkowo był to po prostu plac centralny powstającej osady, lecz już we wczesnym średniowieczu spełniał ważną rolę handlową. Wraz z rozwojem miejscowości powstawały kolejne kramy kupieckie i domy budowane początkowo z drewna, lecz w późniejszych czasach, gdy Eldorat uzyskał prawa miejskie, do konstrukcji kamienic zaczęto wykorzystywać kamień i cegłę.
Rynek nie znajduje się dokładnie w centrum miasta, lecz w nadmorskiej Starówce. Powodem jest fakt, iż dzisiejsza stolica Sclavinii była początkowo małym miasteczkiem rybackim położonym bezpośrednio nad zatoką. Dopiero od XII wieku miejscowość zaczęła się w błyskawicznym tempie rozrastać w kierunku północnym, w głąb lądu. Dlatego rynek nie spełnia już dziś roli placu centralnego, a budynek pierwotnego ratusza nie zachował się do naszych czasów.
Charakterystyczną cechą eldorackiego rynku jest niepowtarzalny klimat średniowiecznego grodu. Większość z otaczających rynek zabytkowych zabudowań została zachowana w nienaruszonym stanie od XVI w., kiedy to lokalni handlarze postanowili zatroszczyć się o tę okolicę - była to doskonała lokalizacja dla siedziby gildii kupców (dziś gmach Muzeum Narodowego).
Starożytny obelisk
Znajdujący się na jednym z eldorackich placów kamienny obelisk to najważniejsze zachowane w Rzeczpospolitej Sclavińskiej świadectwo czasów pogańskich. Naukowcy nie są zgodni co do jego oryginalnego przeznaczenia - najprawdopodobniej stanowił obiekt kultu, ustawiony w jednej ze świątyń (których ruiny można zwiedzać do dziś) w okolicznych lasach. Możliwa jest też hipoteza, iż stanowił pomnik któregoś z dawnych wodzów. Istnieją rozbieżności co do dokładniejszej daty jego wykonania, lecz pewne jest, że powstał między IV a V wiekiem naszej ery. Z kronik wiadomo, że podczas chrystianizacji tych ziem został przetransportowany do miasta i ustawiony przed kościołem parafialnym na cześć męczenników zamordowanych przez pogan. Gdy w XVI wieku kościół doszczętnie spłonął, obelisk (o którego pochodzeniu już zapomniano) ustawiono na Starówce, w pobliżu Starego Rynku, gdzie znajduje się do dziś.
Obiekt jest unikalny, gdyż jako jedyny zabytek tego typu zachował się w praktycznie nienaruszonym stanie. Doskonale zaprojektowany i precyzyjnie wykonany, świadczy o dość wysokim poziomie rozwoju cywilizacyjnego dawnych mieszkańców doliny Eldy. Wyróżnia się również materiałem, z którego go wykonano - monumenty na cześć lokalnych bóstw stawiono zwykle z drewna. Nie jest pokryty żadnymi inskrypcjami.
Obelisk od zawsze intrygował mieszkańców stolicy Sclavinii. Wiele znanych legend jest z nim związanych, a według najpopularniejszej słup zapewnia wszystkim mieszkającym tu ludziom dobrobyt i pomyślność.
No ale fajnie, że przetrwało. Eldorat najlepsze miejsce do życia. Smog zatykający płuca, to było to. <3