Początki hrabstwa siegają XV wieku, kiedy to na na ziemie sclavińskie przybywa założyciel rodu - Baron Maurycy de Bordeaux. Według najstarszej rodowej kroniki dokładnie 4 grudnia 1484 r. ogłasza akt fundacyjny i rozpoczyna na wybrzeżu późniejszej Zatoki Sclavińskiej budowę grodu z zamkiem warownym, podzamczem i 4 siedliskami. Niedługo później podczas podróży do Eldoratu poznaje Marię z rodu Ossolineuszy, córkę bogatych kupców, która 8 sierpnia 1490 r. wychodzi za niego za mąż. Maria i Maurycy pozostają przy swoich nazwiskach, ale dzieci zgodnie z ich decyzją posługują się nazwiskiem podwójnym rodziny - na początku de Bordeaux-Ossolińscy, później popularnym adiectivum majorum, czyli zwrotem z Osolińskich Brodoński.
W kolejnych stuleciach ze względu na bliskość szlaku transportowego gród Maurycego, nazywany Bordonią, przeżywa rozkwit i zostaje wyniesiony do rangi hrabstwa oraz otrzymuje przywilej przechowywania repliki insygniów Księcia Sarmacji. W XVI wieku hrabstwo rozrasta się z 4 siedlisk ziemskich do 11 wsi, które zostają wpisane do włości lennych i umieszczone w herbie hrabstwa. Sto lat później lenno otrzymuje przywilej wydawania w imieniu władcy aktów prawa miejscowego bez konieczności uzyskania dla nich królewskiej aprobaty. Stulecia XVI i XVII nazywane są w kronikach złotymi wiekami z uwagi na rozbudowę hrabstwa i nawiązanie szerokiej współpracy zagranicznej. Poniżej zamieszczona została pierwsza zachowana mapa hrabstwa z XVII w.:
Wiek XVIII przynosi czasy powszechnego oświecenia i zainteresowania nauką. W 1785 r. hrabia Dagomir de Bordeaux-Ossoliński, prapraprawnuk Maurycego, otwiera pierwszą na ziemiach sclavińskich drukarnię i publikuje Domus nostrae Sclaviane. Jest to dokument opisujący losy rodu de Bordeaux-Osolińskich w Sclavinii. Drukarnia Dagomira systematycznie publikuje dzieła o charakterze naukowym, edukacyjnym oraz literaturę piękną. Późniejszym - współczesnym kontynuatorem tradycji wydawniczych będzie Oficyna wydawnicza Dworku de Bordeaux-Ossolińskich w Eldoracie.
Kolejny wiek - XIX - przynosi hrabstwu czas zmian. Po raz pierwszy w historii opiekę nad hrabstwem przejmuje kobieta - córka Hrabiego Klemensa de Bordeaux-Ossolińskiego - Hrabina Anna de Bordeaux-Ossolińska. Hrabina podejmuje wiele odważnych decyzji, między innymi rozbudowuje podzamcze oraz unowocześnia zamkową bibliotekę, jednak na przyszłość lenna wpłynie jej postanowienie o publikacji cyklu kontrowersyjnych dzieł dreamlandzkich, co stanie się przyczyną konfliktu z ówczesnym władcą Sclavinii. W odwecie za niepodporządkowanie się decyzji o zamknięciu drukarni hrabstwo na 200 lat utraci status prawny lenna. Odzyska je dopiero w XXI wieku za sprawą prawnuka Anny - Marcelego z Ossolińskich Bordońskiego i dzięki przychylności Jego Książecej Wysokości Helwetyka Romańskiego oraz Jego Książecej Mości Piotra III Łukasza.
