Slawonia 1 – 2 Trizondal
Na stadionie w Shimontsen doszło do rewanżu. Rewanżu, który był ważny, by wywalczyć cenne punkty. Tym razem to Trizondal był znacznie silniejszy, obierając taktykę ofensywną z klasycznym ustawieniem 4-4-2. Już na początku meczu, w 14 minucie strzelili nieuznanego gola. Potem mieliśmy remis 1–1. W 87 minucie zmienili wynik na 2-1, dzięki pomocnikowi Redmondowi O´Brien. Napastnik Regino Garitano, który wszedł wcześniej z ławki rezerwowej dwie minuty później, podwyższył wynik na 3-1. Slawonia ponownie próbowała bronić się defensywie, ale niestety, coś teraz nie wyszło. Plus obrońca Hrafn Hreidarsson doznał kontuzji, która zostanie wyleczona dopiero po następnym meczu. Mieli zaledwie dwie szanse, gdzie Trizondal aż osiem. Slawonia spada z tabeli na 4 miejsce, a Trizondal wskakuje na 1. Jeszcze obie dwie drużyny mają szansę na wyjście z grupy. Wandystan i Winkulia nadal liczą się w grze. Różnice pomiędzy pierwszymi czterema miejscami są już bardzo małe.
Przedruk od organizatora (Przygotowała Fatima Popow-Chojnacka)
Baridas 0 – 6 Slawonia
Sytuacja przed meczem organizowanym w Vienbien była bezprecedensowa. Kibice Baridasu odsprzedawali swoje bilety tracąc w ogóle ochotę oglądać swoją reprezentację. Tymczasem z sytuacji byli wielce zadowoleni fani Slawonii, którzy chętnie nabywali wejściówki chcąc zobaczyć wygraną swej drużyny. Nikt bowiem nie spodziewał się, że wynik spotkania mógł być otwarty. Piłkarze Baridasu bowiem cały czas ustawieni są tak, jakby o ich pozycji na boisku decydował los a nie umiejętności. Co ciekawe w pierwszej połowie Slawonia grała nieco nieśmiało tworząc tylko jedną akcję podbramkową. Nieco zaniepokojony trener ściągnął z boiska młodego napastnika Józka Bociana, który jest moim kuzynem od strony brata ojca, a w jego miejsce wstawił Micael Viseu - jednego z najstarszych i najbardziej doświadczonych piłkarzy. Była to dobra zmiana, która obudziła zespół, a wprowadzony napastnik strzelił jedną z sześciu bramek i zaliczył dwie asysty. Slawonia wskakuje na drugą pozycję w tabeli mając dwa punkty straty do lidera i dwa ciężkie mecze przed sobą. A Baridas? Trener zajrzał do klubu przed meczem, ale tylko po to by uporządkować swoje biurko. Najwyraźniej sam nie widzi przyszłości tego zespołu.
Przedruk od organizatora (Przygotował Piotr vel Bocian )
Slawonia 0 – 1 Wandystan
Mecz dwóch wielkich myśli szkoleniowych: Ludwika Tomovicia i Leszka Karakachanowa był bardzo ważny w kontekście walki o awans, na który wciąż mają szanse oba zespoły. Obaj szkoleniowcy zdecydowali się na wykorzystanie pięciu obrońców, ale to raczej pomoc była tu decydującym o sukcesie aspektem, który skwapliwie wykorzystali Wandejczycy, wykorzystując w 58. minucie rzut rożny; Yurgen Chilufya strzelił pierwszą i jak się okazało ostatnią bramkę w całym meczu. Slawonia rzadko kiedy była przy piłce (38-62) i miała tylko jedną akcję, gdzie Wandystan miał ich aż 5. Obie drużyny nie znajdują się jednak na miejscach premiowanych wyjściem z grupy i muszą w ostatnich spotkaniach fazy grupowej dać z siebie wszystko. Slawonii pozostał do rozegrania tylko jeden mecz, z Winkulią (2. miejsce, 12 punktów, tyle co Wandystan, lecz z lepszym bilansem bramkowym) i aby zachowała ona chociaż matematyczne szanse na awans, musi ten mecz wygrać (ma 10 punktów) i liczyć na to, że przynajmniej dwóm rywalom, którzy mają do rozegrania dwa spotkania, powinie się w tych meczach noga. Przedruk od organizatora (Przygotował Orjon Surma)
Winkulia 0 – 1 Slawonia
Kalkulacje były proste: Slawonia musi wygrać, aby móc walczyć o awans. Był to bowiem jej ostatni mecz, podczas gdy pozostali grupowi rywale mają jeszcze do rozegrania jedną kolejkę spotkań. Cel udało się spełnić przede wszystkim ze względu na mocniejszą formację ofensywną, choć lepszą defensywą, przynajmniej wg statystyk, mógł się pochwalić zespół Alfreda Fabiana von Tehen-Dżeka. Statystyki jednak nie grają, co było szczególnie widać w 29. minucie starcia, gdy pięknym strzałem z pola karnego popisał się Micael Viseu. Jak się okazało, pomimo lepszego posiadania piłki w zespole Winkulii to Slawonia zdobyła jakże cenne trzy punkty i może odetchnąć na fotelu wicelidera, choć raczej nie będzie się ona cieszyć wyjściem z grupy. W ostatniej kolejce Wandystan, który również ma 13 punktów, gra bowiem z Baridasem, który przegrał wszystkie swoje mecze w grupie. Przegrana faworyzowanych Wandejczyków i brak awansu byłyby ogromną sensacją.
Przedruk od organizatora (Przygotował Orjon Surma)
Nie łudzę się że ponadrabiam zaległości, dlatego odcinamy się od przeszłości i patrzymy w przyszłość.
Reprezentacja Slawonii aktualnie jest na dnie, jesteśmy czerwoną latarnią ligi.
Dawne sukcesy są tylko pieśnią przeszłości.
Dlatego zaczynam program odbudowy reprezentacji Slawonii, i będzie to główna sprawa którą się zajmę w mikronacjach.
Myślałem o tym od jakiegoś czasu, a ostatnia wymiana zdań z @Heinz-Werner Grüner na forum Edelweiss jakoś mnie dodatkowo zmobilizowała.
Nie jestem wybitnym trenerem, ale po pierwsze ciężko w mikronacjach znaleźć dobrego trenera, który zająłby się porządnie "obcą" dla niego drużyną. A po drugie udawało mi się z reprezentacją Slawonii osiągać już kiedyś pomniejsze sukcesy, więc myślę że wstydu nie przyniosę.
Po rozesłaniu skautów dokonałem pierwszych powołań i naturalizacji. Kadrę będę opierał na slawońskich zawodnikach, jednak dopuszczam też powołanie piłkarzy, którzy mają korzenie w Slawonii, prezentują piłkarski poziom, znają język i jesteśmy dla nich kadrą pierwszego wyboru.
Postaram się też lepiej opisywać kadrę i jej poczynania, tworząc wokół niej jakiś klimat.
Dołożę wszelkich starań, abyśmy stali się co najmniej solidnym średniakiem.
Mam nadzieję że w ciągu 10 sezonów uda się skończyć sezon w TOP 5 najwyższej klasy rozgrywkowej (do tej pory najlepsze wyniki reprezentacji to dwa razy 4. miejsce za mojej kadencji i raz 2. miejsce za kadencji TImana). To jest wstępny cel.
Co do mundiali cele są proste: na najbliższym uniknąć blamażu, na jeszcze kolejnym spróbować wyjść z grupy, a na trzeci z kolei cel wyznaczymy za kilka sezonów, jak będzie pełniejszy obraz stanu kadry.
W końcu pierwsze zwycięstwo w tym sezonie, 2:0 z Teutonią.
Pierwszy nasz solidny mecz w tym sezonie, co prawda Teutonia nie jest jakimś hegemonem, ale trzy punkty cieszą.
W tym meczu zadebiutowało w reprezentacji siedmiu nowych graczy, swój debiut szczególnie udanie będzie wspominać Glenko Macko, zanotował bowiem asystę przy golu Palhotica.
Każda reprezentacja ma swój "mecz założycielski", ten takim zapewne nie jest, ale będzie solidnym przygotowaniem pod ten właściwy.
